Visie

Ik zie de behandeling daarbij als een hardloopwedstrijd. Jij bent diegene die aan de start staat en die naar de finish wil komen. Ik ben diegene die naast het parcour staat en die jou de dingen aanreikt die je nodig hebt, denk aan een banaan, een natte spons of een energiedrankje of water. Dit is natuurlijk metaforisch want de banaan, natte spons of bijvoorbeeld het water, staan voor interventies die wij, aangepast op jouw/jullie behoeften gaan inzetten.

Altijd heel belangrijk is het gegeven dat ik werk met kinderen waarbij ik de kinderen voor op zet. Dat wil zeggen dat ik niets, zonder overleg met het kind/jongere, ga zeggen tegen de ouders. Als ik al iets zeg, deel met de ouder(s) dan is het kind hiervan op de hoogte en hebben we dat samen voorbereid.

Hierbij staat openheid, transparantie en vertrouwen hoog in het vaandel.

De gedachte voor mij hierachter is dat van een kind, jongere, ouder, hier bij mij komt, verwacht wordt dat hij /zij praat over dingen waar liever niet over gesproken wordt maar wat zo het leven beïnvloed dat het toch wel moet om minder last ervan te hebben. Ik heb hier respect voor en ik kan enkel dit respect tonen door voorzichtig en ‘gesloten’ met de informatie om te gaan die ik ontvang. Bijvoorbeeld als een kind verliefd is op iemand en de ouder(s) weten dat niet, dan ga ik dat niet vertellen.

Is het echter iets dat gevaarlijk is voor het kind en/of omgeving dan weet het kind dat dit gedeeld zal moeten worden uit oog van veiligheid. Hoe dit gedeeld wordt, dat bespreken we samen en zal dan ook op die wijze gedaan worden. 

Het vertellen kan op verschillende manieren, waarbij de wijze die het kind als voorkeur geeft ook leidend is. 

Denk bijvoorbeeld aan het uitnodigen van de ouders, het kind is erbij en hij/zij zit achter mij op een stoel met wieltjes. Ik vertel het verhaal (lees dat meestal op omdat dat dit wat het kind wil vertellen) en als het kind het zelf wil overnemen, rolt hij/zij de stoel naast mij wat voor mij het signaal is dat het kind het verder wil en kan oppakken.

Dit geeft zelfvertrouwen en bovenal het gevoel van controle, een gevoel wat kinderen die bij mij komen vaak missen.

Spelletjes zorgen voor de ontspanning en voor een goed gevoel als afsluiting van een soms lastige sessie. Het zorgt ook voor kennismaking en voor indirecte psycho-educatie. Hoe kan en mag je verwachten dat iemand reageert als er sprake is van emotie blijdschap, verlies van een spel etc. 

Humor is een groot goed. Door veel metaforen te gebruiken, voorbeelden van mensen op straat, mezelf, of vanuit het dierenrijk, probeer ik dingen inzichtelijk te maken zodat je ook dingen kan accepteren. Neem een trauma die je hebt vanwege huiselijk geweld. Dit trauma zorgt ervoor dat je in bepaalde situaties enorm boos reageert, buiten proporties. Dat weet je dan zelf ook wel maar je kan niet anders op zo’n moment. 

Voor mij is het begrijpelijk dat het gebeurd en ik zal door middel van uitleg over de werking van ons brein (voornamelijk het Reptielenbrein) uitleg geven over wat er gebeurd. Niet om het goed te praten maar om het inzichtelijk te maken zodat we ermee aan de slag kunnen.